Entropi

Hissettiklerimi yazmak yada anlatabilmek çok isterdim.Belli ki durum karışık.Dün geceden beri uğraşıyorum,birkaç cümle kurup rahatlamak istiyorum. İstemek yetmiyo tabi.

Eğer hislerimi kelimelere dökemiyceksem ki durum bunu gösteriyo birşey yok demektir.

Sanki burdan mesaj yolluyomuşum gibi geldi dimi.Bu kadar rahat yazılır mı? İç dünyada ki karışıklık.Hadi yazdın diyelim,herkesle paylaşılır mı???

Ufak bir notla durumu toparlamak gerek.Şimdi yazılan herşey kişisel.Her zaman olduğu gibi yine kendimi ve kendimdekileri yazıyorum.Ben beni yazmaya çok alıştığım için paylaşmakta bir sakınca görmüyorum.

Böyle durumlarda aklıma ilk gelen söz:”Hayat aslında zor değil,insanlar hayatı zorlaştırıyor”

İşte sihirli bir kaç cümle.Bu sözlerin çevresinde dolaşmak çok isterim.Bağlı kalmak.Ama şimdiki durumuma bu kelimelerde yetmiyo.

Belkide çok iyi olduğum için böyle hissediyorum.İçimde oluşan bu anlamsız duyguların esiri konumunda olmak hiç hoş değil.

Akıntıya kapılmış durumdayım,tam kıyıya yaklaşıyorum,tekrar suya dönüyorum.Gerçi insanların böyle akıntıya kapıldım ayaklarına yatma olayı tamamen zamanı çiğ çiğ yemeye benziyo.Açıkcası zaman bu konumdayken çok anlamsız oluyo.

Sana bir fırsat verilmiş.Adına zaman diyolar.Sen elindeki nimeti öyle acımasızca kullanıyosun ki darda kaldığın da anlıyosun kıymetini.

Bu kadar kelimeyi bir araya getirmekte saçma geldi.Zaten herkes öyle yada böyle yaşaması gerekeni yaşıyo.O zaman yaşadıklarını anlamaya çalışmak saçmalıktan başka birşey değil.Ders almakta cabası.

Herşeyin bu kadar açık ve net olduğu bir yaşamda hala nefes alabiliyosan,kendine gelme zamanı gelmiş demektir.Mutlaka seni sen yapan değerlerini gözden geçirmen gerek.Sahip çıkmak lazım birşeylere.İlk olarak kendinden başlayarak çözüm bulabilirsin bunun için gerekli malzemeler olmalı.Bunlar içinde bir kısayol tuşunu tıklamak şart.

Çok boş bırakmamak lazım nefsi. Ne yapacağı hiç belli olmaz.Birgün ak dediği,yarın kara olabiliyosa,düşüncelerde konum değişikliği söz konusu ise işte orada sorgulama çanları çalmış demektir.Sanırım benim çan sesleri duyulmuyo.Yüksek ihtimalle sessizdedir.

Eğer gönül yazmak isterse yazıcak çok cümle kurulur.Ama bir faydası yoksa orda durmasını bilmek lazım.

Yolumuz buraya kadarmış.Müsait bir yerde inme vakti geldi.

Evet artık yolculuğumuz sona erdi.Şimdi vedalaşırken nasıl cümle kurulmalı ise öyle cümle kurmak gerek.Tekrar akıntıya kapılmak istemiyosa insan,ne der? ne düşünürse onu yazmış gibi muamele görmek isterim.

Bitiş çizgisini fazla aşmadan olduğun yerde saymak varya varlığını hissetmek,budur aslında birşey olmadığını anlamak.

Bir başka benle karşılaşmak dileğiyle hoşçakalın:))

Hayret Birşey