Entropi

Konu açık gibi gözüküyo ama nerden giriş yaparsan konu orda anlam kazanmaya çalışıcak.

Şimdi içimde yer edinmeye çalışan çaresizlik duygusu var.

Aslında bugün gelmemiş olsa ne iyi olurdu. Sadece bugün demiyelim. Daha gerçekçi olmak gerek. Hani olurya, bugün gelmedi derler öyle birşey olsa keşke!

Şimdi bu yoklamayı yapmak çok anlamsız. Gelen çoktan gelmiş. Öyle gelmiş ki yerini bile bulmuş. Bir köşede masumca oturuyo…?

Şimdi bu gizli özneyi bulmak için yola çıktık. Kendisi faili meçhulmüş gibi davransa da o ne belirtili nesne, ne de dolaylı tümleç tam bir gizli özne.

Yeri yurdu belli, olması gereken yerde bekliyo. Sanırım istediği şey bir süre barınmak.

Biraz eşelemek istersek konuyu içine girmemiz gerek. Yok dersen ki ben şimdi kaybolmak istemiyorum. O zaman buraya kadar oku!!!

Çoğu zaman çok mutlu oluruz. Hani öyle mutlu oluruz ki oda yer edinmiştir bir güne.

Bugüne gelen hüzünlü de olsa, işime gelmese de öyle işte…

Demek ki hayat diye adlandırdığımız bu dünyada böyle duygular da varmış. Vardı zaten ve hep var olucakta, olmasaydı çare bulanda olmazdı. Düşünsene bir, biri olmadan diğerinin varlığı nasıl anlaşılabilir.

Birden şimdi mi? uğradı sana dermişsin gibi geldi. Aslında bakarsan yabancılık çok çekmedim.

Belli ki önceden tanışmışım. Ama bünye ne kadar tanırsa tanısın yinede kolay kabullenemiyo.

Ben bende ki çaresizliği böyle anlatsamda aslında kendisi kendinden çok fazla ödün veriyo. Seni çok yorucam diye gelmiş olsada.

İlle de yıkıcam, parçalıycam, üzücem seni, vaktini bir süre alıcam sonra gidicem dese de yinede giderken bıraktığı ders herşeye değer.

Benim bende en çok sevdiğim özelliğim de budur. Hayatı derslerden oluşan bir okul gibi görmüş olmam. Böylece kendini istemeden hayata hazırlamış oluyosun. Hoş bunu böyle yazmak kolay tabi. Yaşarken de böyle oluyo mu? diye sorarsan. Cevabını hemen alamazsın. Belliki uygulama kısmı yok. Henüz hayatta örneği yaşanmamış olsa gerek!!!

Nasıl mı? Şimdi sorunlardan biri gelip kapını çaldığı zaman hemen bundan çıkarabileceğin dersler akla birden gelip sıralanıyo. O zaman o arada geçmesi gereken hüzünlü bölüm, kolay atlatılıyo. Atlatılacakmış gibi davranıyo.

Bu son yazdığımın çok arkasında değilim. Tamam ders alıcam diye yürekli olucam diye ortalığa çıkmak marifet gibi gözükse de aslında her ne sebepten olursa olsun kapını çalan bu duygu varya seni, sendekileri, yakınında olanı ya da birisini, birşeyi mutlaka yıpratıp gidiyo.

Çünkü onun görevi bu. Bu hayatta üzüntü başlığı altına girebilecek herşey senden bir hücre almadan olay yerini terk etmez.

Fazla biyolojik cümleler kurarak olayı farklı bir boyut kazandırmak istemem.

Madem durum bu, madem ruhuma böyle bir misafir konuk oldu. Bari ona iyi bakıyım. Sonra belki acırda zıttını yollar bana. Mutluluk, sevinç ve türevleri…

Bu kadar cümleyi kurduk. Şimdi bir daha ki “sefer” de görüşmek üzere yola çıkalım.

Burdaki işimiz bitmiştir. Geride yolcu kalmasın:))

Hayret Birşey